Truffel-sessie met Linda (hoge dosering)

Op 4 februari mocht ik een truffel sessie, hoge dosering, ondergaan onder begeleiding van Linda. In Amsterdam. Ik besloot hiertoe omdat ik het gevoel had dat er wat ‘vast’ zat in mij. Iets in me kwam niet tot echt ontspannen, genieten, vrij zijn. Hoe afgezaagd het ook klinkt, maar het ‘in het nu’ zijn lukte me moeizaam.
Voelen is een ding voor mij… Ik ben een type ‘doorgaan, niet zeuren’. Ingegeven door opvoeding en levenservaringen. Ik drijf mezelf het grootste gedeelte van mijn leven al naar de grens. Gelukkig ben ik nooit echt heel extreem over de grens gegaan. Maar eind vorig jaar liep ik wel tegen een afgrond aan… Ik kon niet doorgaan op de wijze zoals ik altijd gedaan had, volle vaart en volle kracht. Ik moét en wíl beter voor mezelf zorgen. Ook om ervoor te zorgen dat de geschiedenis zich niet herhaalt en ik wél oud wordt.

Ik wil genieten van het leven. Want er is zoveel moois. En dit is toch het grootste cadeau wat er is, leven? Ik wil meer spelen, minder serieus zijn en niet meer de hele wereld op mijn schouders nemen. Daarom koos ik voor een truffel-sessie. Bovenop therapie en coaching. Had erover gelezen en de serie ‘How to Change Your Mind’ bekeken. Het soort ‘harde reset’ sprak me aan. Voelen, zelf zien… ik wil alles altijd graag zelf ervaren, zo steek ik in elkaar. En een ervaring was het. ❤

Linda, héél hartelijk dank voor je liefdevolle voorwerk. Je prettige persoonlijkheid en aanwezigheid tijdens mijn trip. Je was als ware een moeder voor me tijdens deze uren. Een gevoel van veiligheid en geborgenheid vulde de kamer. Aanwezig, maar met alle ruimte voor het eigen proces. Je woorden bleven me bij: ‘Vergeet niet adem te halen, het mag’ en ‘Wees lief voor jezelf’.

Dit zijn geen woorden die ik van nature ‘voel’… maar je hebt wel gelijk. Ik mag lief zijn, en ik hoef het niet alleen te doen. Ik ben niet alleen.

Mijn trip was er één van tranen en lachbuien. Tranen om de schoonheid en heelheid van alles. Het ‘weten’ dan alles goed is. Meer dan goed… Oogverblindend en prachtig. Heilig. En lachen om mezelf, mijn eigen gedachten… de twijfels en kritische stem die in -wat een oneindigheid van tijd leek- lachwekkend vaak voorbij kwamen… ‘Hé, I’ve been here before! Kom ik weer, met die twijfels. Met diezelfde vragen. Met die zelfbewustheid. Doe ik het wel goed? Moet ik niet dit, of dat?’… En iedere keer opnieuw was de uitkomst: het is goed. Punt. Geef je over en geniet. Ik moest zo lachen om mijn eigen riedel en dwangmatige hang naar controle… let it go!

Ik heb ook hard gezocht naar duister en donker, naar negativiteit, ik riep het als ware op. Maar alles is goed. Het was een overweldigende reis die heel veel indruk op me gemaakt heeft. Ik geniet nu meer, van alles. Het komt binnen. Hoe mooi is het leven eigenlijk?❤

Bedankt lieve Linda!